Ik ben Sandra de Haan, Rotterdammert sinds mijn 18e en sindsdien steeds meer verbonden geraakt met de stad. Naast mijn werk als directeur-eigenaar van hét Rotterdamse trainingsbureau in Storytelling probeer ik te helpen bij clubs die het verschil maken voor mensen. Zoals de Rotterdamse Douwers.
Waarom ben je een Douwer geworden?
Wim heeft me gevraagd mentor te worden van Shinuelva. Ik was beducht voor een te grote stapeling aan grootstedelijke puinzooi in één leven. Daar ben ik niet tegen opgewassen. Te soft, te ongeschonden, te onervaren met de echte uitdagingen van de straat.
Waar liep jouw jongere tegen aan?
Shinuelva bleek een flinke lijst met doelen en wensen te hebben. Mét plan van aanpak. Ik was overdonderd. Ze had alles zo goed in het snotje. Waar had ze mij dan voor nodig?
Er bleek een issue te zijn die ze niet zelf kon oplossen: een huisje vinden voor haar en haar jonge zoontje. Daarmee startte ons traject.
Hoe was jullie band?
Gaandeweg ontwikkelde onze relatie zich. Iedere keer dat we belden, vertelde ze meer over haar geschiedenis en huidige problemen. Ik was voornamelijk luisterend oor voor haar. Ik kon benoemen waar ze sterk in was, het leek of dat nieuw was voor haar om te horen. En soms zag ik een mogelijkheid om haar verder te helpen door samen te bellen of schrijven of haar te koppelen aan deskundigen.
Hoe nu verder?
Ze heeft haar leven weer helemaal op de rit. Het gaat goed met werk, school en haar zoontje. Niet alles is makkelijk, maar de kracht van deze dame is zo indrukwekkend. Ik denk daar vaak aan als ik zelf tegen een dingetje aanloop: “Hee, kom San, Shinualva draait haar hand niet om voor dingen die nog véél lastiger zijn.”, spreek ik mezelf toe. Ik wens haar het allerbeste toe en ben er trots op een stukje met haar te hebben mogen meelopen.
